غفور جدی اردبیلی
 |
|
| محل تولد | شهر اردبیل |
| تاریخ تولد | ۱۳۲۴ |
| محل مرگ | سقوط جنگنده F-4 مورد اصابت نیروی عراق |
| تاریخ مرگ | ۱۷ آبان ۱۳۵۹ |
| محل دفن | اردبیل |
| تابعیت |  ایرانی |
| رسته نظامی |  نیروی هوایی شاهنشاهی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران |
| درجه | سرلشکر |
| فرماندهی | فرماندهی بازرسی و امنیت پرواز پایگاه ششم شکاری بوشهر |
| جنگ‌ها | جنگ ایران و عراق |
| نشان‌های لیاقت | ترفیع درجه در سالم نشاندن جنگنده مورد ایراد در حین سقوط |
| عملیات‌های مهم | |
| تخصص‌های دیگر | خلبان جنگنده اف-۴ گذراندن دورهٔ تکمیلی خلبانی مدیریت خلبان اف-۴ گواهینامه خلبانی بویینگ ۷۴۷ گذراندن دوره امنیت پرواز |
سرلشکر غفور جدی اردبیلی خلبان ایرانی متولد ۱۳۲۴ در اردبیل میباشد.
زندگی‌نامه
غفور جدی اردبیلی در سال ۱۳۲۴ در اردبیل متولد گردید. پس ازاتمام دوره تحصیلی و قبولی در آزمون ورودی، به دانشکده خلبانی نیروی هوایی ارتش راه پیدا نمود. پس از گذراندن دوره مقدماتی پرواز در اواخر سال ۱۳۴۸ برای طی دوره تکمیلی به ایالات متحده فرستاده شد.
در سال ۱۳۵۱ با خانم مرین نامور که دختری از خانواده سرشناس سناتورنامور بود ازدواج نموده و ثمره آن ازدواج دو پسر میباشد. در روز نیروی هوایی آمریکا در حضور زبده ترین خلبانان جهان در آمریکا،داوطلبانه جهت حضور در خطرناکترین مانور هوایی جهان، با نام چهارراه مرگ ،به نمایندگی از ایران اعلام آمادگی کرد.برج مراقبت به دلیل جوانی غفور جدی ،خطرناک بودن این عملیات را اعلام نمود اما تجربه و دانش وی در سطوح مختلف آموزشی در آمریکا موفق بودن عملیات را در حضور نمایندگان مختلف دنیا تضمین مینمود.پس از اجرای موفقیت آمیز عملیات ،تماشاگران به احترام غفور جدی ، این مرد بزرگ و خلبان ورزیده در مقابل وی سر فرود می‌آوردند و در پاسخ آنهایی كه می پرسیدند این مرد كیست؟ همه می گفتند : خلبان غفور جدی اردبیلی از ایران.
پیشنهاد استخدام در نیروی هوایی آمریکا
پس از پایان امتحانات که اعطای وینگ خلبانی به جدی را در پی داشت، از طرف نماینده نیروی هوایی ایالات متحده تماسی با خانواده او برقرار گردید مبنی بر اینکه آمریکایی‌ها برای جذب ستوان دوم خلبان غفور جدی رضایت نیروی هوایی ایران را جلب کرده و فقط رضایت خانواده وی باقی مانده‌است. پدرش فقط در یک جمله به نماینده آمریکایی‌ها گفته بود که: من فرزندم را برای میهنم پرورش داده ام!
در کتاب ثبت پروازی وی قبل از جنگ پرواز با بزرگانی چون شهید بزرگوار سرهنگ جواد فکوری (بعنوان فرمانده گردان ۷۱ شکاری، کابین جلو) امیر سرتیپ دوم فرج الله براتپور (در آن زمان سروان، هم کابین عقب و هم کابین جلو)، شهید سرتیپ خلبان علیرضا یاسینی (...در آن زمان ستوان دوم) و بسیاری دیگر به چشم می خورد. در اردیبهشت سال ۵۲ با توجه به شجاعت صورت پذیرفته از طرف جدی، از طرف نیروی هوایی ۳ ماه مرخصی تفریحی ایالات متحده به وی داده می شود. او از سفر مزبور منصرف شده و گواهینامه خلبانی بویینگ ۷۴۷ را نیز دریافت می کند. با شروع جنگ، بعضی از دوستان قصد تشویق او را به ترک ایران داشتند که وی در پاسخ به آنها این چنین گفت: این همه هزینه در زمان صلح برای تفریح ما خرج نشده، ما برای چنین روزهایی تربیت شده ایم.
بازگشت به ایران و شهادت
وی در سال ۱۳۵۰ به ایران بازگشت و طبق امریه ستاد فرماندهی نیروی هوایی به پایگاه هفتم شکاری شیراز منتقل گردید. او طی رشادتی که در سالم به زمین نشاندن فانتوم و ترفیع درجه نظامی بیان می‌دارد که:عامل موفقیتم را یاد خدا، حفظ خونسردی و اجرای دقیق دستورالعمل‌های پروازی می‌دانم.
او در ادامه برای انجام وظیفه به پایگاه سوم شکاری همدان منتقل و سپس در شهریور ۱۳۵۵ برای طی دوره امنیت پرواز از آذر مرداد ۵۵ تا مرداد ۵۶ دوباره به ایالات متحده سفر نمود. پس از مراجعت، به پایگاه ششم شکاری بوشهر باز گشت. این پایگاه آخرین پایگاه خدمتی جدی بود. با شروع جنگ در حالی که سمت فرماندهی بازرسی و امنیت پرواز پایگاه را به عهده داشت فعالانه وارد صحنه نبرد شد و در جریان جنگ در تاریخ ۱۷/۸/۵۹ در خاک عراق مورد پدافند نیروهای عراقی واقع شده و پس از طی ۵۰ کیلومتر در خاک ایران سقوط کرده و شهید شد. او به مادر خود چنین گفته بود: مادرجان هر وقت مأموریتی به من محول می‌گردد ابتدا با هواپیمای خودم چرخی دور حرم امام حسین (ع) و حضرت اباالفضل می زنم. سپس به طرف هدف مورد نظر و انهدام آن با تمام نیرو حمله می برم. <
تشیع پیکر
پیکر سرلشکر جدی به پایگاه ششم منتقل شد و آنجا بود که وصیت آن شهید بزرگوار خوانده شد که در قسمتی از آن نوشته شده بود : دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد
پس از آن پیکر جدی به تهران و از آنجا به وسیله یک فروند به پایگاه دوم شکاری منتقل گردید. مردم اردبیل با شنیدن خبر شهادت غفور جدی با پای پیاده عازم تبریز شده و تقریباً نیمی از جاده 230 کیلومتری آن را پیاده طی نمودند تا اینکه جنازه به وسیله آمبولانس به غسالخانه اردبیل انتقال یافت. تشییع جنازه بسیار با شکوهی که مقارن شد با ایام عزاداری حسینی با حضور اهالی اردبیل برای جدی برگزار گردید و به مدت یک هفته در شهر عزای عمومی اعلام شد و از آن تاریخ آغاز حرکت دسته‌های عزاداری شهر از مقابل منزل پدر جدی به رسمی ماندگار بدل گردید. پدر جدی هنگام شهادت او گفت: امانتی بود دست ما که خداوند آن را پس گرفت. امام جمعه اردبیل با آن که می دانست از نظر شرعی نیاز به غسل شهید نیست شخصا این شهید بزرگوار را غسل نمود و بر پیکرش نماز خواند .شاهدان میگویند چهره آن شهید بزرگوار در مراسم غسل، طوری خندان بود که اگر صدایش میکردند جواب میداد.
- فرزندان : پرهام جدی اردبیلی
پوریا جدی اردبیلی
علایق وی
خلبان غفور جدی علاقه خاصی به پرواز بر پهنه نیلگون خلیج فارس داشت و پس از شروع جنگ ایران و عراق و قبل از مرگ، در طی ۴۵ روز ۸۰ پرواز جنگی را در کارنامه پروازی خود ثبت کرده بود. پس از مرگ او از طرف ستاد فرماندهی نیروی هوایی و جواد فکوری برای بزرگداشت از خانواده وی به آن مرکز دعوتی به عمل می‌آید. در آن ملاقات فکوری به عنوان فرمانده سابق گردان ۷۱ شکاری (گردان پروازی غفور جدی) گریست و گفت: من خاطرات خوبی با جدی داشتم.
نامگذاری خیابانی در اردبیل به نام او
جهت ارج نهادن به خدمات و رشادتهای او و علاقه قلبی مردم اردبیل به او یکی از بهترین خیابانهای اردبیل به نام او مزین گردیده‌است.
پیام تسلیت امام خمینی و سرتیپ خلبان جواد فکوری
آیت الله خمينی، رهبر انقلاب اسلامی و سرتيپ ستاد ولی الله فلاحی جانشين وقت ستاد مشترك ارتش جمهوری اسلامی ايران، به خط خود و در لوح های جداگانه ای شهادت او را به خانواده اش تسليت گفتند. پس از شهادت سرلشکر جدی، از سوی فرمانده وقت نيروی هوايی ارتش شهيد سرتيپ خلبان جواد فكوری از خانواده ايشان دعوت گرديد تا در مراسمی كه برای بزرگداشت او در تهران برگزار شد شركت نمايند.
نصب تنديس غفور جدی در اردبيل
به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران، با حضور امیر سرتیپ چیت فروش در شهرداری اردبیل نصب تندیس شهید خلبان غفور جدی کلید خورد. در این جلسه، سرتیپ حسین چیت فروش با یادآوری رشادتهای شهید خلبان غفور جدی، آن شهید را دارای روحیه جوانمردی برشمرد و یادآور شد : «نیروی هوایی با ارج نهادن به تصمیم شهرداری اردبیل، آماده همکاری با شهرداری اردبیل است. شهیدان با ایثار و فدا كردن جان خویش در راه استقلال و آزادی ایران اسلامی برگ زرینی در تاریخ این کشور ورق زدند بنابراين بايد راه آنها برای همیشه در تاریخ ثبت و ماندگار شود تا چراغ راه آیندگان باشد».
آمار
وب سایت:
